پاسخ درباره با توجه به آیه 93 سوره بقره منظور از «اشربوا» چیست؟

-لطفاً راجع به آيه قرآن كه مي فرمايد كل من عليها فان و يبقي وجه ربك ذلجلال و الا كرم و گفته شاعر كه مي گويد در هر دو جهان فقط خداي ماند و بس و باقي همگي كل من عليها فانذ توضيح فرمايد ؟(0)

-2-چرا ما مسلمانان در نماز در آيه ي اهدناالصراط المستقيم به صورت جمعي دعا ميكنيم و از ضمير جمع استفاده مي نمائيم ؟(0)

-1- در آيه مباركه { انا انزلناه في ليله القدر } ضمير «ه » در انزلناه به كجا بر مي گردد و استناد آيه به انزال قرآن در كجاي آن مي باشد ؟(0)

-- چرا در قرآن « فيه هدي للمتقين » آمده پس غير متقين چگونه به هدايت برسند ؟(0)

-آيا در مورد عمر و ابوبكر آيه اي در قرآن وجود دارد؟(0)

-فصيح ترين آيه قرآن كدام است؟
(0)

-مقصود از اين آيه كه: «محمّد پدر هيچ يك از مردان شما نيست» چيست؟
(0)

-آيات مختلفي كه بيانگر خلقت انسان است و مثلاً در برخي از آنها خلقت انسان از خاك و در برخي از آب دانسته شده است، چگونه توجيه مي شود؟
(0)

-آيا اين كه در قرآن آمده است: «لن يصيبنا اِلاّ ما كتب الله لنا;(1) هيچ حادثه اي براي ما رخ نمي دهد مگر آنچه خداوند برايمان مقدّر كرده است.» با اختيار انسان سازگار است؟
(0)

داغترین ها

-آيات برائت از مشركين در چه سالي در چه روزي توسط چه كسي قرائت شد؟
(0)

-- چرا در قرآن « فيه هدي للمتقين » آمده پس غير متقين چگونه به هدايت برسند ؟(0)

-آيا در مورد عمر و ابوبكر آيه اي در قرآن وجود دارد؟(0)

-فصيح ترين آيه قرآن كدام است؟
(0)

-مقصود از اين آيه كه: «محمّد پدر هيچ يك از مردان شما نيست» چيست؟
(0)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

کد مطلب:55517 سه شنبه 21 فروردين 1397 آمار بازدید:722

گنجینه پرسمان » قرآن

پاسخ درباره با توجه به آیه 93 سوره بقره منظور از «اشربوا» چیست؟

پرسش :

با توجه به آیه 93 سوره بقره منظور از «اشربوا» چیست؟

پاسخ :

قوم یهود با آن همه زحمات و مشکلاتى که در راه رسیدن به «پیامبر موعود تورات» متحمل شدند، به بهانه‌هایی؛ مانند این‌که پیامبر اسلام(ص) از بنی‌اسرائیل نیست و ...، از ایمان به او سرباز زدند.

قرآن کریم در نکوهش آنان، برخی شواهد تاریخی را به آنان یادآور می‌شود که در زمان‌های گذشته نیز آنان به بهانه‌تراشی پرداخته و از مسیر حق منحرف می‌شدند. به عنوان نمونه، با آن‌که حضرت موسى(ع)، از نژاد آنان بود و آن همه دلایل روشن و معجزات واضح برایشان آورد، ولى همین‌که چند شبى براى مناجات به کوه طور رفت، آنان به سمت گوساله‌پرستى رفته و تمام زحمات آن‌حضرت را بر باد داده و بر خویشتن ستم کردند.[1]

در همین زمینه، در آیه 93 سوره بقره، تعبیری در باره این حرکت ناپسند آنان وجود دارد که می‌فرماید:

«وَ أُشْرِبُوا فِی قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ»؛[2] و دل‌های آنان از عشق گوساله پر شده بود!

در توضیح این جمله باید گفت؛ کلمه «أشربوا» از مصدر «اشراب» و از ریشه «شرب» دو معنا دارد:

1. اگر از باب «أَشرَبتُ البعیر(ریسمان به گردن شتر بستم)» باشد، معناى جمله بالا این می‌شود که ریسمانى محکم از علاقه و محبت، قلب آنها را با گوساله ارتباط داده بود؛

2. اگر از ماده «إشراب» به معناى «آبیارى کردن» یا «به دیگرى آب نوشانیدن» باشد، کلمه «حب» در تقدیر خواهد بود،[3] و معناى این فراز از قرآن چنین است: «بنی‌اسرائیل قلوب خود را با محبت گوساله سامرى آبیارى کردند».[4]

در زبان عرب، هم در دوستی و عشق و هم در کینه و بغض، این اصطلاح کنایی رواج دارد که آنان قلب خود را از محبت و یا کینه فردی سیراب کردند. قرآن نیز چون به زبان عربی نازل شده است، از این تعبیر کنایی بهره جسته و عبارت «وَ أُشْرِبُوا فِی قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ»، را برای نشان دادن شدت محبت بنی‌اسرائیل به گوساله در قرآن کریم ذکر کرده است.

از طرفی مراد از قرار دادن «عجل» و «گوساله» در قلب که در آیه شریفه بدان تصریح شده، دوستی گوساله است و این‌که به جای دوستی گوساله، خود گوساله آمده، نشانگر نوعی مبالغه است تا این موضوع را بفهماند که گویا یهودیان از شدّت محبتشان به گوساله، خود گوساله را در دل جاى دادند، بنابراین، جمله «فى قلوبهم» که جار و مجرور است، متعلق به همان کلمه «حب» تقدیرى خواهد بود. پس در این کلام دو گونه استعاره، و یا یک استعاره و یک مجاز به کار رفته است که یکى گذاشتن عجل به جاى محبت به عجل و یکى نسبت نوشانیدن محبت با این‌که محبت نوشیدنى نیست.[5]

ضمناً از تعبیر فوق نکته دیگرى نیز استفاده می‌شود و آن این‌که نباید از این کارهاى نادرست بنی‌اسرائیل تعجب کرد؛ زیرا این اعمال، محصول سرزمین قلب آنها است که با آب شرک آبیارى شده، و چنین سرزمینى که با چنان آبى آبیارى شود محصولى جز خیانت و قتل پیامبران و گناه و ظلم نخواهد داشت.[6]

[1]. ر. ک: مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه‏، ج 1، ص 349، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.

[2]. بقره، 93.

[3]. راغب اصفهانى، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن، ص 449 ، دمشق، بیروت، دار العلم، الدار الشامیة، چاپ اول،1412ق.

[4]. تفسیر نمونه، ج ‏1، ص 352.

[5]. طباطبایى، سید محمد حسین، المیزان فى تفسیر القرآن، ج 1، 222- 223، قم، دفتر انتشارات اسلامى‏، چاپ پنجم، 1417ق.

[6]. تفسیر نمونه، ج ‏1، ص 353؛ ر. ک: یهودی‌های و کشتن پیامبران الهی»، 82672.